تاريخ

محبوس در زمان و مكان

بي هيچ انعطافي

و فكر ميكند كه خيلي ميداند

انسان

.

همين انسان و تمام تقديس ها و تكفيرها

همين انسان و قضاوت و تصميم

... همين انسان

احضار روح

اين دو ساله كه نبودي بدون رويا بهم خيلي سخت گذشت. خيلي! اما باز اين روزا دلم تنگ شده برات
همش به خودم ميگم فقط يك سال ديگه مونده. شايد فقط يك سال ديگه مونده. يعني فقط يك سال ديگه مونده؟ به حساب اونا كه فقط يك سال ديگه مونده. منم به همه ميگم فقط يك سال ديگه مونده
تو چي؟ اصلا برات مهم هست؟ .... خدا كنه باشه
به هرحال يك سال ديگه ميفهمم. شايد يك سال ديگه بفهمم. يعني يك سال ديگه ميفمم؟ به حساب اونا كه يك سال ديگه ميفهمم
....................... اما اگه يك سال ديگه نياي چي
به هر حال باهاش كنار ميام

با خنده

هه

........................... هرچند كه حس شكستن چيزي درون آدم ......................

.

.

.
......................................................................... يك سال ديگه

روز زن بزن

درسته كه پايه حقوق و حق مسكن و حق اولاد و حق همسر و حق اياب و ذهاب و پاداش و اضافه حقوق و ترفيع و حق مسئوليت و اينا كمتر از مردا ميگيريم

اما عوضش روز زن اتوبوس مفتي سوار ميشيم

حالا هي بگين حق زن ال و حق زن بل

با من

!آهاي غريبه

كاش راضي بودم ازت

.

باز دارم اخبار ميخونم و باز حالت تهوع دارم

.

نتيجه منطقي: باز ميخوام برم تو ترك

... گور باباي دنيا و جنگ و تبعيض و جنايت وعدالت و

بپر بچه جان! بپر

چشمها گشاده از وحشت

باز اين من

كه يادم رفته بود

همان كه آسمان فقط زيبا نبود

...كه شبها در قرص ماه

...كه در آرزو

...كه در نگاه و سخن و فرياد

...كه در جاده كوه مي ايستاد

...كه در مرگ

...كه در من

...

عرق سرد كابوس هنوز روي تنم هست

و وحشت واقعي بودن كابوس

وحشتي كه پيش از به خواب رفتن به سراغم آمد

و حالا ميرود

ميرود

ميرود

...

هوه

خسته ام

سبكبار...

رفراندوم

انقلاب

اينجا

درون من

.

ديكتاتور سقوط كرد

.

هرج

و

مرج

.

جايي براي پناهندگي ندارد